Varkensgriep en schattige varkens

Onze eerste ochtend op Farm Sanctuary!

We zijn blij het drukke New York achter ons gelaten te hebben en wakker te worden met kraaiende hanen en boerderijgeluiden. Bovendien is de omgeving hier zo fantastisch mooi dat je al energie krijgt door alleen maar buiten te lopen.

Gisteren las ik in de krant dat er naar schatting 800 000 mensen in New York besmet werden met de varkensgriep tijdens de afgelopen zomer. Zo'n 10 percent van de New Yorkse populatie dus. Toch wel spectaculaire cijfers. Hopelijk hebben we het virus niet mee gebracht naar hier want ik zou het me nooit vergeven dat we de varkens ermee besmetten.

We maakten gisteren nog kennis met een aantal varkens en ik moet eerlijk toegeven dat ik een beetje schrik had om de stal binnen te stappen bij zo'n kolossen. We werden echter vriendelijk besnuffeld en uitgenodigd om hen te krabben en te knuffelen. Ze liepen achter ons aan als jonge hondjes en veroverden meteen ons hart.

Spijtig genoeg zijn ze belemmerd door hun zware lichaamsbouw. Deze werd door de jaren heen zo 'gemaakt' door de intensieve veehouderij zodat ze zoveel mogelijk vlees aanzetten op korte tijd. De meeste van hen hebben ook geen staartje meer want dit werd gecoupeerd.

Wat me ook erg opviel was dat hun stal zo proper was dat je er zin van kreeg om samen met hen in het stro te gaan liggen. Deze dieren zijn zo proper en maken zelfs 's avonds een nest waar ze dan allemaal gezellig samen in gaan liggen op een rijtje. Ze zijn erg zindelijk en gaan bijvoorbeeld hun behoeftes niet doen in hun slaapplaats.

Wat een verschil toch met de boerderijen die we allemaal kennen en waar ze meestal apart op een betonnen vloer in hun eigen uitwerpselen hun korte leven doorbrengen.

Wat doen we hen toch aan?