Kapparot-kip

Dat Joden fantastisch lekkere pralines maken zonder ingrediënten van dierlijke oorsprong, dat weten veel veganisten al en we zijn hen daar heel dankbaar voor. Maar sommige Joden hebben ook bepaalde rituelen waar we niet zo gelukkig mee zijn.

Net voor Yom Kippoer voeren sommige Joden het Kapparot-ritueel uit. Alhoewel er geen enkele verwijzing in de Torah naar is, geloven ze dat ze hun zonden kunnen uitwissen door een kip bij de poten te nemen en drie keer rond hun hoofd te draaien terwijl ze het volgende zeggen: "Dit is mijn uitwisseling, mijn substituut, mijn boetedoening: deze haan (of kip) zal naar zijn dood gaan, maar ik zal naar een goed, lang leven gaan en naar vrede."

Vervolgens wordt het dier de keel overgesneden en het lichaam wordt geschonken aan de armen als voedsel.

De kippen worden voorafgaand aan het ritueel soms dagenlang in kooien gehouden zonder voedsel of water en kippen die niet 'gebruikt' werden worden soms gewoon in hun kooien achtergelaten.

Dat zo'n wreedheid tot vrede moet leiden lijkt me erg ongeloofwaardig, evenals het feit dat ze een weerloos dier de keel oversnijden en dan zogezegd vrij zijn van zonden. Evenlang als dit gebruik al bestaat is er tegenkanting, ook binnen Joodse kringen. Soms wordt de kip ook al vervangen door een buideltje geld. Volgens mij zijn de armen daar meer mee dan een 'zondig' stuk vlees.

Maar ook al is er tegenkanting, toch wordt dit gebruik in grote getale uitgevoerd en vorige week kwam er dus een eerste geredde kip bij ons aan. Een Joodse man had geweigerd het ritueel uit te voeren en heeft 'zijn kip' een andere toekomst gegeven.

Chesed (genade in het Hebreeuws) is eigenlijk pas 3 of 4 weken oud en piept nog als een kuiken. Hij is een broiler (vleesras) en daarom is hij al erg groot voor zijn leeftijd. In het begin was hij erg angstig en hij kromp ineen bij iedere beweging of geluid. We hielden hem in een grote kooi met een doek over in een rustige omgeving maar hij weigerde te eten. Susie, die hier al 10 jaar werkt nam hem uiteindelijk op haar schoot, begon er een beetje tegen te praten en onder zijn kopje te wrijven en na een tiental minuutjes begon hij zich al een beetje te ontspannen. Daarna zette ze hem een papje voor en tikte met haar vingernagel tegen de rand van het kommetje en dat begon hij na te doen met zijn bek. Toen hij het eerste hapje voedsel ophad en tevreden geluidjes maakte, was iedereen ingehouden aan het juichen (we stonden er met 6 rond!).

Als we een kip zien, vergeten we soms dat het dieren zijn met een even diepgaand sociaal en emotioneel leven als andere dieren. Ze worden dom gemaakt zodat we ze gemakkelijker kunnen opeten zeker?

Dit kuiken wil zoals ieder ander levend wezen veiligheid en geborgenheid maar had op zo'n jonge leeftijd al zoveel meegemaakt dat het geen zin meer had om te leven. Toen Chesed voelde dat hij in goede handen was sloeg dat helemaal om. Waarschijnlijk zal hij nu in Susie zijn moeder zien en zal hij haar overal volgen.

Ondertussen hebben we nieuws gekregen dat er in New York nog twee andere kapparotkuikens op een lift naar hier zitten te wachten, dus hij krijgt er binnenkort een paar vriendjes bij.

Voorlopig moet hij het nog met mensen, katten, honden en een lammetje doen.